Het is 4 uur in de ochtend, of eigenlijk is het nog nacht. Ik word wakker. Nog net zie ik de laatste seconden van een droom helder voor me. Ik moet zachtjes lachen. Terwijl ik half wakker in bed lig, ging het leven als een film aan me voorbij. Ik zie weer hoe ik vroeger was, hoe ik creatief werd dankzij mijn beperkingen, hoe ik het omdenken bijna tot kunst heb verheven. Veel bijzondere gebeurtenissen komen langs. En iedere keer schiet ik weer in de lach. Ik besef: Dit is eigenlijk niet normaal.
De wekker staat inmiddels op 4.31 uur. Wat zou het jammer zijn als ik me deze droom straks niet meer kan herinneren, denk ik bij mezelf. Ik stap uit bed en ga zitten achter mijn computer. En ik begin te beschrijven wat ik zojuist zag.
Ik sta bij een jong stel, dat met elkaar aan het discussiëren is. De charmante jonge dame zegt tegen haar vriend dat ze een geweldige titel voor haar nieuwe boek heeft bedacht. Het is een Engelse titel, die ze vloeiend uitspreekt. Ze kijkt er triomfantelijk bij. Haar vriend lacht en knikt. Ze zijn het eens: dit wordt de titel van het boek.
Dan wil de vrouw weten wat ik ervan vind. Ze kijkt me vragend aan. Ik zeg dat ik er geen hout van snap, omdat het een Engelse titel is. Er komt een instemmend knikje terug van zowel de vrouw als de man. Vol enthousiasme praat ze verder over haar boek. Lachend vraag ik haar: Je denkt toch niet echt dat ik geen Engels kan? Waarop ze antwoordt: Uiteraard spreek je Engels. Mooi niet dus, zeg ik. Snap jij nu ook waarom ik het een superslecht idee vind om een Nederlands boek uit te brengen met een Engelse titel? Dat is toch super a-commercieel? Ik zeg het met trots. En dan word ik wakker.
Veel méér kan ik me van die droom niet herinneren. Maar het is genoeg. Ik ben eindelijk weer eens bij mezelf gebleven, denk ik. Ik heb iets gezegd waarvoor ik me lang geleden enorm zou hebben geschaamd. Want inderdaad: ik ben de Engelse taal niet machtig. Maar daardoor zie ik een probleem dat anderen (die het Engels wél goed beheersen) niet zien.
Een achterstand omzetten in iets positiefs: dat heb ik mijn hele leven gedaan. Ik weet uit ervaring hoeveel je kunt bereiken met creatief omdenken. En die ervaring wil ik graag delen. Dit boek staat vol met grappige, soms gênante, maar stuk voor stuk waargebeurde voorvallen uit mijn leven. Ik hoop dat ze een inspiratie zijn voor anderen. Hoe mooi zou het zijn als iedereen zijn of haar onzekerheid kan omzetten in iets positiefs? Om uiteindelijk – net als ik – met trots te kunnen zeggen: ik ben knap van dommigheid!
